Het nut van visualiseren

Voor mensen (en zeker kinderen) met autisme kan visualiseren erg ondersteunend werken bij gesproken taal. De meegedeelde informatie wordt op deze manier verduidelijkt en kan makkelijker opgenomen worden. Visualiseren kan uiteraard op verschillende manieren.  

ouder

Gesproken taal is vaak niet concreet genoeg voor mensen. Zeker niet voor kinderen met ASS. Het kan daarom helpen om hetgeen dat gezegd wordt te visualiseren.

Visualiseren kan op verschillende manieren. Dat kan via schema's, mindmaps, losse kribbels, tekeningen of complete social stories.

Je hoeft heus geen tekenwonder te zijn om te kunnen visualiseren. Een simpele tekening is vaak al voldoende om meer duidelijkheid te creëren. Er zijn ook verschillende boeken verkrijgbaar die kunnen helpen.

Volgende boeken vind ik persoonlijk erg interessant:

  • Het Grote Sociale Verhalen Boek van Carol Gray
  • Ella kan achtersteboven van Goedele Billen
  • Autisme Ver-beeld-en van Thomas Fondelli en Isabelle Niset
  • Tekenpraat van Jason Meijer en Peter Vermeulen

Zo heb ik een tijdje geleden een social story gemaakt voor mijn zoontje over sterven. Gelukkig was dit niet gekoppeld aan een recent overlijden in de familie maar ik merkte dat hij hiermee wat bezig was. Het kwam in de klas ter sprake omdat de opa van een klasgenootje gestorven was. Dit leek me een geschikt onderwerp om in een social story te gieten. De dood hoort bij het leven en daarom is het goed te kunnen uitleggen wat er dan gebeurt. Op deze manier heb ik op een eenvoudige manier kunnen verduidelijken wat er komt kijken bij een overlijden.

Hieronder vinden jullie de tekst van de social story. De getekende versie vinden jullie terug via de link onderaan.

Sterven

Mijn naam is...

Iemand waarvan ik hou is dood.  Ik voel me verdrietig.  Soms wil ik huilen.  Dat is ok.

Meestal gaan mensen dood die oud of ziek zijn.  Soms gaan ook jongere mensen dood.

Soms sterven mensen plots.  Daar schrik ik van, dat is ok.  Dat kan gebeuren door een auto-ongeluk of door een ziekte die niet geweten was.

Iemand die dood is, komt niet meer terug. Ik mis die persoon, dat is ok.

Ik zou kunnen kijken naar foto’s en denken aan fijne herinneringen.  Ik zou mama of papa een knuffel kunnen vragen.  Dat helpt.

Iemand die dood is, krijgt een begrafenis of crematie.  Er is een uitvaartplechtigheid.  Dat kan in een kerk, crematorium of uitvaartcentrum zijn.  Mensen komen samen om afscheid te nemen van die persoon.  Vooraan in de zaal staat de kist of urne van de overledene.  De zaal is versierd met kaarsen en bloemen.  Ik hoor zachte muziek.

Een mevrouw of mijnheer vertelt verhalen over die persoon.  Ik hoor liedjes en zie soms foto’s op een scherm.

Sommige mensen zijn verdrietig en huilen.  Andere mensen huilen niet.  Wat ik voel is ok.

In de zaal is het stil.  Ik zal proberen op mijn stoel te blijven zitten.  Ik mag niet roepen.  Dan ben ik flink!  Mama en papa zijn blij dat ik zo flink ben.

Na de uitvaarplechtigheid gaan we naar het kerkhof.  De kist of urne krijgt daar een laatste rustplek.

Daarna ga ik met mama en papa terug naar huis. Wanneer iemand dood gaat is dat niet fijn.  Ik ben soms nog verdrietig, dat is ok.  Stilaan voel ik me beter.

social story

Nieuws

Lees ook een van onze andere berichten

Nieuwsbrief

Nieuwsbrief

Lees meer
ontbijtwandeling

Ontbijtwandeling zondag 2 juni 2024

Lees meer